Haykırış

Furkan Vakfı gönüllüleri demokratik bir hak olan gösteri yapmak hakkını kullanmak için sokağa çıktılar. Fakat demokratik, çağdaş, medeniyetten yoksun olan ülkemizde göstericiler polislerin şiddetiyle karşılaştılar. Ölesiye yedikleri sopalarla sokak adeta can pazarına döndü. Hep dillerine doladıkları başörtü sembolü adeta evrim geçirmişti. Bir başörtülü polisin, başörtülü bir kadını coplama görüntüsü yürek yakıcıydı benim için. Dünün başörtüsünü çirkin siyasetine alet eden muktedirleri bu görüntü için ne düşünüyordu acaba?

Göstericilerin hiç birinde bir suç aleti yokken bile çoğunu yere yatırıp ölesiye dövdüler. Bunları yapan polisler de adeta zevk alırcasına insanların üzerinde tepindiler. Bu barbarlığı da pişkin pişkin gülerekten birbirlerine anlatarak nefreti daha da alevlendirdiler. Bizim bu ülkede can güvenliğimiz bu polislere kaldıysa vay halimize.

Artık bu sahneleri görmekten içim çürüdü. Toplumun arasına öyle öfke tohumları ekildi ki, boy boy, filiz verdi nefret. İsterdim ki tarih tekerrür etmesin ama bu ülkenin kaderi böyleymiş maalesef. Geçmişte yaşananlardan ders alıp yolumuza devam edemedik bir türlü. Siyasi irade bu hukuksuzluklara sessiz, muhalefet yine muhalefetliğini yapıyor perde arkasında. Bu ülke artık kimsesiz ve sahipsiz. Nerde kaldın ey özgürlük, masum insanlar sana susadı, adalete, hukuka en önemlisi de insanlığa susadı. Eğer ki artık bu haksızlıklara, soykırımlara dur denilmezse; ekilen nefretler sokakta kana bulayacak insanları. Her lal olan dilleriniz bilin ki bir insanlık daha öldürüyor kâinatta.