Ülkemin İnsanına

Gün geçmiyor ki geçen her gün aleyhimize işlercesine nefes aldırmıyor artık. Bunca masum insanların çektikleri, ödenen bunca bedeller belki de bu seçimde yerini bulacaktır derken, umutlarımı ve kalbimi kara toprağın altına gömüp Fatiha’sını okudum dün gece. Yine ülkemin insanı, yine hayal kırıklıkları ve yine karda kışta koydu beni ülkemin insanı. Artık ülkem bir Zombi ülkesinden başka bir şey ifade etmiyordu benim için. Ülkemin insanı ilkelerini, ahlaklarını, cesaretlerini, en acısı da vicdanlarını bir avuç kara toprağın altına gömüp sürekli üzerinde tepiniyorlar artık.

Demokrasi bu denli yerlerde olmamalıydı derken artık demokrasiye inancı kalmamış bu benliğin bu ülkede çürümesinden korkuyorum. Dün gece ne istedim biliyor musunuz sevgili dostlar; Nuh A.S gemisi gibi bir gemi gelip Süfya’nın askerlerini arkada bırakarak bizim gibi Yezide boyun eğmeyenleri alıp uzaklara götürmesini istedim. Eğer arkamızda bıraktığımız o ülkemin insanlarına üzülürsem namerdim. Allah’tan tek dileğim tez zamanda bu ülkeden çocuklarımla gitmek, insani değerlerin değer bulduğu bir coğrafyada yaşamak. Yoksa bu ülkede nefes almak çok zor.

Bunları yazmasaydım sevgili dostlar kendime olan inancımı yitirecektim.  Sağlıcakla kalın.
                                    Umut ESEN