Çocuklarımın Gözleri Önünde Boğuluyordum...

Türkiye'de önce ben sonra eşim gözaltına alındı. Gözaltına alındığımda çocuklarımın biri 3 diğeri 6 yaşındaydı. Bu arada bizden dolayı en yakın akrabalarımız işinden uzaklaştırıldı. Ailemizden birçok kişi ablam, abim ,yeğenlerim bizimle görüşmeyi kesti hatta işinden uzaklaştırıldıkları için bize düşman olanlar da oldu, bizi sebep olarak gördükleri için. Bana 6 yıl 3 ay ceza verdiler. Eşim 6 yıl oldu cezaevine gireli. Ona 14 yıl 3 ay ceza verdiler.

Çocuklarımın babalarıyla hatıraları yok. Küçük oğlum hayalinde babasıyla hatıralar oluşturuyordu. Çocuklarım büyüyor ve gençliklerini de babasız geçiriyorlar.

6 yıl boyunca Türkiye'de bir erkeğin bile kullanmakta zorlanacağı kadar, 10-15 saate kadar araba araba kullanmak zorunda kaldım. Çünkü eşimin görüşüne gidebilmek için aynı gün içinde gidip gelmem gerekiyordu .5 saatte gidip 5 saatte geri dönüyordum. Kendi ailem bize 12 saat uzaklıkta bir şehirde oturuyordu. Hep yalnız kaldım. Bir erkeğin yapacağı işleri de yapmak zorunda kaldım. Geçimimi evimde özel ders vererek sağlamaya çalıştım.

Bana yardım etmek isteyen insanları polisler fişleyip yeniden yapılanma adı altında gözaltına aldılar. Bütün bu sıkıntıların içinde sürekli takip edilme fişlenme yeniden gözaltına alınma gibi psikolojik baskılar yaşadık.

Çocuklarım arkadaşları tarafından dışlanma korkusuyla hiç olmadıkları biri gibi davranmak zorunda kaldılar. Öğretmenlerinin sürekli derslerde suçlayıcı konuşmalarından dolayı özgüvenlerini yitirdiler.

Şimdi yurtdışındayız ama çok zor şartlarda buraya geldik. Biz de Meriç nehrinden geçtik. Ama ölümle yüz yüze gelerek. Çocuklarımın gözü önünde boğuluyordum. Sudan yürüyerek geçmeye çalıştık. Bot yoktu. Su boyumuzu aşınca, yüzme bilmediğim için dibe battım. Tabi çıkamadım. Beraber geçtiğimiz yüzme bilen arkadaşlar biri tutarak beni dipten çıkardılar. Hepimiz sırılsıklam 4 saat çalıların içinde bekledik. Islak olduğumuz için donarak öleceğimiz düşündüm ama Rabbim korudu. Ne donduk ne de sonra hasta olduk. Oradan teslim olduktan sonra zor saatler ve günler yaşadık. Psikolojik olarak çok yıprandık. Stresten vücudumun değişik yerlerinde rahatsızlıklar başladı. Bir hafta aralıksız baş dönmesi yaşadım.

Sonunda Hollanda'ya ulaştık. Ama uzun süre gözümü kapattığımda suyun altında nefes alamadığım anı yaşadım.

Buraya geldiğimden bu yana psikolojik destek alıyorum. Çocukların iç dünyasında nasıl hasarlar açıldı bilmiyorum…